O, wat is het toch raar als er iemand opeens uit het niets boos op je wordt. Er is een man, ik zal zijn uiterlijk niet beschrijven, maar ik denk dat een castingbureau op zoek naar een horrorfiguur wel iets in hem zal zien, die boos op me is. Ik denk dat hij me dood wil hebben.
Ons eerste contact, wachtend voor een fietsersstoplicht naar de Kinkerstraat. Ik sta links naast een man op een brommer. Het licht gaat op groen. Ik wacht om de brommer voor te laten gaan.
Man: "Nou, ga dan! Ik mag je niet rechts inhalen."
Ik: "Oké." Ik begin te trappen.
Man: (Draait omstandig links om me heen) "Gewoon een beetje nadenken! Dat lukt niet, hè?"
Ons tweede contact, op een fietspad.
Ergens achter me: (Geschreeuw, zo te horen niet voor mij bedoeld)
Ik: ... (ik kijk links achter me of ik kan voorsorteren, steek mijn hand uit en sorteer voor naar links)
(...) "Hey!"
Ik: ... (ik kijk naar rechts) "Heb ik iets verkeerd gedaan?"
Man: (hee dat is dezelfde man als laatst bij de Kinkerstraat) "Heb ik iets verkeerd gedaan? Kijk voor je!"
Duidelijker kan ik het gesprek niet maken. Ik snap het zelf ook niet, maar het typische ervan vind ik dat hij me napraatte. De man weet kennelijk niet eens waarom hij zo boos op me is. En boos was hij, hij keek en schreeuwde echt woedend. Misschien lijk ik wel op zijn moeder die hem in zijn jeugd heeft mishandeld. Ik hoop niet dat ik hem weer tegenkom, maar ik vreesch met grote vreze, want beide keren was de confrontatie niet ver van mijn huis.
Reacties
Een reactie posten